Sabah kalkarsın gözler açılmaz dün bütün bir gece ağlamışsındır, yatak herzamanki gibi sana kucak açmıştır; doğrulursun o bataklıktan isteksiz bir şekilde yeniden o mutsuz insanı görmek için aynaya bakarsın gözler kısıktır yorgun bir görüntü belirir karşında, toparlanırsın üstüne birşeyler geçirirsin atarsın kendini sokaklara, üşürsün; bir kız geçer yanından kafanı eğersin nedensizdir, içine çekersin bütün şehri ele geçirmiş soba dumanlarını. Bildiğin sokaklarda kaybolursun düşünceler aklını tırmalarken neden sorusu etrafını sarmıştır bir kere, sorgularsın hayatı sorguladıkça sıyrılırsın sahte dünyadaki rolünden etrafındakilerin sahte kimliklerinden, sahte ilişkilerinden, sahte davranışlarndan biraz daha sokulursun yalnızlığına. (Devamını Oku)