İçimde garip bir telaş, yüreğimde tuhaf bir hüzün var bugün…
Ellerimi buldum diyeyim, gözlerim kayboluyor; gözlerimi anladım diyeyim sözlerim karışıyor…
Kime kızıyorum, kime kırılıyorum, bilmiyorum!!!
Sus pus bilgisayarın başına oturdum, yazıyorum yine…
Düşünüyorum niye yanımda değil, niye, niye, niye…
Bazen de düşünüyorum herşeyi, bir kişiye bağlayıp sevdadan deli divane olmak değil ki benimkisi, güzeli özlemek iyiyi sevmek aslında kimsenin bilmediği…
Beni anlayacak mı bir gün, hiç bilmiyorum…
Anlamayanları da bilmiyordu ki anlasın, o sadece küçük bir zaman diliminde kuşandığım sevdaydı, ben bilemedim bunu, belki de o biliyor, olmayacağını, olamayacakları, inadımın sonunun hayıra alamet olmadığını…
Öfkem belki de ona değil, onsuz hayatın bana sunduğu sahnelere… (Devamını Oku)