Sana mucizeler vaadedemem ama, mucize aratmayacak kadar çok sevebilirim seni…
Bir sevda masalı bu… Yazmaya henüz başlamadım… İnsan yaşarken yazamıyor bazı şeyleri, aynı kelimelerin arasında gidip geliyor…. Ne zaman yazmaya kalksam hep aynı cümleler… Onun için, yazmaya başlamadım daha…Ama bu bir masal… Bu bir sevda… Ben seni sevdiğimde, aklım hür bir çocuktu… Ne istersem yapabileceğimi, ol dersem olabileceğini, dünyanın ekseninde ömrümü geçireceğimi sanıyordum… Ben seni sevdiğimde en çok kendimi seviyordum…Şimdiyse, seni… Sana dair ilk cümlem -korkuyorum senden- di… O anki gülüşün hala aklımda… Anlayamayan, hoşuna gitmiş, kafası karışmış bir gülüş… -masalları sever misin?- demiştin bana, sonra da küçük kızının masal kitabından bir masal okumaya başlamıştın… Ben de bu sevda masalını yaşamaya… Masalları severdim, evet… Ama bunu sana söyleyemedim. Korkuyordum senden… Şimdiyse, seni kaybetmekten… Konuşamıyordum, anlatamıyordum, dinleyemiyordum, dizginleyemiyordum duygularımı, içimde deli bir nehir gibi çağlayan aşkı tutamıyordum… Yapamadığım çok şey vardı… Ama sevdim seni… Sana mucizeler vaadetmedim… Ama sen, mucizenin ta kendisiydin… Ben de seni mucize aratmayacak kadar sevdim… “Sana Mucizeler Vaadedemem… Ama mucize aratmayacak kadar sevebilirim seni…” Bir mucize arar gibiydin seni tanıdığımda… Gözlerin nereye baksa aynı soruları soruyordu bana… “Gerçekten aşk var mı?” “Gerçekten mavi sevebilir mi insan?” “Gerçekten bir MaSaL yazılabilir mi bir yaşamdan”… Öyle çok kırılmıştın ki, korkuyordun… Bense hiç kırılmamıştım daha ve sana yenilmekten korkuyordum… Senin korkularının üzerine giderken kendi korkumun içine düştüm… Yenildim sana… Hayatım boyunca, yapmaktan korktuğum tek şeyi yaptım ve aşık oldum sana… Ama hiç pişman olmadım sonrasında…. Gerçekten aşk vardı…Gerçekten mavi sevilebiliyordu…Gerçekten bir MaSaL yazılabiliyordu bir hayattan… Ve ben sana, Mavi bir MaSaL yazdım…İnanıp inanmayacağını düşünmeden masallara… Masalımı maviyle donattım. Bunlar mucize değildi, hayır…Sana mucize vaadetmedim…Ama seni mucize aratmayacak kadar çok sevdim… Korkularını silerken senin, esiri oldum mavinin “Sana mucize vaadetmiyorum; ama mucize aratmayacak kadar seviyorum seni…” Sana dair anlatılacak o kadar çok şey var ki aslında… Dedim ya, yaşarken anlatamıyor insan… Ne zaman yazmaya kalksam,içimden geçen cümleler hep aynı yerde takılıp kalıyor… “Seni çok sevdim ben”…. Bundan bir adım öteye geçemedim yıllardır… Yıllardır ne zaman seni yazmak istesem, kelimelerim düğümlendi… Artık senli zamanlarıma “yıllardır” diyebilmenin mutluluğu da eklendi senli mutluluklarıma… Seni tanıdığım için, seni sevdiğim için, benim olduğun için mutluydum zaten… Ve artık sana “Seni çok sevdim” derken, çok geniş bir zamanı anlatıyor geçmiş zamanım… Ve şimdiki zamanım da çok büyük bir sevdayı… Bir sevda masalı bu… Ama yazmaya henüz başlamadım… Yazıldığında göreceksin, ne çok sevildin…Yazıldığında göreceksin… “Ben seni çok sevdim”…